Info

Over liefde, rouw, gemis en verlangen… Van origine is Allerzielen het feest van het Vagevuur, het vuur wat reinigt, wat vaagt. Opdat - volgens de Katholieke leer- overleden zielen, die zich tijdens hun leven nog niet zuiver genoeg op God hadden gericht, alsnog de kans krijgen zich zo snel mogelijk te verlossen, en zo bij God opgenomen te worden.

Tegenwoordig spreekt dat Vagevuur niet meer zo tot de verbeelding, maar gedenken we met Allerzielen nog steeds onze gestorvenen, worden graven bezocht, steken we een kaarsje aan, staan even stil bij de eindigheid van het leven. De huidige manier om Allerzielen te vieren sluit zo toch aan bij een eeuwenoude traditie: we moeten goed voor onze doden zorgen. Daarmee laten we zien dat we onze dierbaren niet vergeten zijn en in onze harten en gedachten verder leven.

Muziek en proza kunnen helpen gevoelens van gemis en rouw een plek te geven. Om zo niet alleen met verdriet om te kijken naar wat niet meer is, maar ook met liefde en dankbaarheid terug te kijken naar wat er was. Jacob van Wielink zegt: ‘ Rouw is meer dan alleen de pijn van verlies. Het is de achterkant van liefde. Rouw laat je stilstaan bij datgene wat je liefhad, diegene die je lief hebt gehad en de vreugde die je hebt ervaren.

Sopraan Johannette Zomer heeft prachtig passende muziek uitgezocht, ontroerend, meeslepend in zijn eenvoud, en zal deze muziekstukken met een klein ensemble ten gehore brengen. Ook nodigde zij Frénk van der Linden uit (journalist/schrijver) om verbindende teksten te schrijven en voor te dragen. Hij zal hiervoor ook putten uit eigen ervaringen, waarvan zijn recente boek ‘En altijd maar verlangen’, waarin hij brieven schrijft aan zijn overleden ouders over hun onmogelijke huwelijk, een schrijnende maar ook liefdevolle getuigenis is.

Zo wordt met tekst en muziek een intieme setting gecreëerd, waarin een ieder zijn eigen overleden zielen kan gedenken maar ook hun bestaan vieren.