Niet veel mensen weten dat Arvo Pärt in de jaren ’60 volledig in de ban was van de muziek van J.S. Bach en schreef verschillende stukken in het idioom van Bach. Een goede reden dus voor het Amsterdams Bach Consort om deze twee componisten in hetzelfde programma te zetten.
Pärts Collage su B-A-C-H zet de luisteraar steeds op het verkeerde been: we denken Bach te horen, maar door het ontbreken van een tonaal gevoel gaan we twijfelen. Daarnaast horen we zijn Te Deum waarin Pärt steeds een melodie van vijf noten gebruikt voor woorden met vijf lettergrepen. Minder of meer lettergrepen leiden tot een grotere of kleinere melodie. Tussen beide werken plaatst het Amsterdams Bach Consort Cantate BWV 4 Christ lag in Todesbanden van Bach: niet alleen één van de mooiste composities maar vermoedelijk ook de eerste ons bekende cantate van Johann Sebastian Bach.
Natuurlijk zingt het Amsterdams Bach Consort muziek van zijn naamgever, maar het doet veel meer: oude muziek wordt gecombineerd met hedendaagse muziek, er worden opdrachten voor nieuwe composities gegeven en er wordt, naast instrumentale ensembles, samengewerkt met gezelschappen op gebied van theater en dans. Met Bach als vertrekpunt komen de twee werelden van oude muziek en hedendaagse muziek op een bijzondere manier bij elkaar.